Agata Kwiatkowska

Agata Kwiatkowska

psychoterapeuta, terapeuta, trener umiejętności miękkich, coach, doradca zawodowy

Agata Kwiatkowska uzyskała tytuł magistra psychologii na Uniwersytecie SWPS oraz tytuł magistra filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Jest absolwentką 4-letniej szkoły Psychoterapii rekomendowanej przez PTP w Ośrodku Pomocy i Edukacji Psychologicznej INTRA (2015) oraz

Szkoły Treningu i Warsztatu Psychologicznego w Ośrodku Pomocy i Edukacji Psychologicznej INTRA (2009). W 2021 ukończyła 2-letnie szkolenie z Terapii stanów ego oraz szkolenie z Hipnozy Ericksonowskiej (cz.I i cz.II). Posiada certyfikat Coacha ICC. 

Od 2012 roku jest terapeutą indywidualnym, a od 2008 roku trenerem umiejętności miękkich. 
 
W latach 2013-2020 była wykładowcą na studiach podyplomowych („Doradztwo zawodowe, kierowanie rozwojem i coaching”). Pracowała jako psycholog i psychoterapeuta w szpitalu MSWiA w Warszawie na oddziale leczenia zaburzeń nerwicowych, gdzie prowadziła terapię indywidualną i grupową, była psychoedukatorą i coachem. Była terapeutą i doradcą zawodowym w pensjonacie dla bezdomnych mężczyzn, psychologiem w domu dziecka  i trenerem szkoleniowcem ZZL.
 
Specjalizacja: psychoterapeuta w nurcie humanistycznym, hipnoterapeuta, terapeuta Stanów Ego, trener umiejętności miękkich, coach ICC, doradca zawodowy.
 
Sama o swoich pasjach mówi, że zmieniły się wraz z upływem czasu. „W przeszłości grałam w siatkówkę, czytałam kryminały i thrillery psychologiczne. Interesowałam się filozofią polityczną, a zwłaszcza (nie)etycznymi aspektami. Obecnie jest dynamiczniej, robię to, na co w danej chwili nam ochotę, reaguję na potrzeby organizmu. Dużo wolnego czasu spędzam jeżdżąc rowerem, czasem zapadam się w fotelu z książką, drinkiem, kiedy indziej koszę trawę, gotuję. Zawsze znajdę czas by korzystać ze słońca czerpiąc z niego siłę i energię. Nie zastanawiam się jak żyć, po prostu żyję.
 
Mam
• rodzinę, która zarówno daje mi napęd, jest wyzwaniem, a także jest bezpieczną przystanią; 
• przyjaciół przy których nie muszę nikogo i niczego udawać; 
• znajomych, z którymi zapełniam swoją wolną przestrzeń.
 
Zostałam psychoterapeutą, bo wierzę w człowieka i w jego sprawczość, a ja mam zasoby, które w nim te sprawczość uruchamiają.